خانه شاعران جهان | Persian Anthology of World Poetry خانه شاعران جهان | Persian Anthology of World Poetry

ناگاه پنجره می‌گشايد و مادر آواز خواهد داد که حالا می توان داخل شد. ديوار می‌شکافد و با کفش‌های گل‌آلود پا به بهشت می گذارم پشت ميز می‌نشينم و گستاخانه پرسشها را جواب خواهم گفت دست از خويش می‌شويم بی‌شک و تنها سر در دست می‌نشينم …

و هنوز سفيدی را بهتر می توان با خاکستری وصف کرد پرنده را با سنگ آفتابگردان‌ها را در ماه بهمن‌. عاشقانه‌های کهن می‌خواستند طلب را توصيف کنند از آن گفتند و از لحظات کوتاه پلک‌زدن‌ نيز. و هنوز سرخی بايد با خاکستری وصف شود. خورشيد با …

فلج می‌کنند، شکنجه‌می‌کنند يک‌دگر را با سکوت‌‌ها و با کلمات گويی زيستن را از اين پيش‌تر حيات ديگری داشته‌اند. چنين می‌کنند گويا از خاطر برده‌بودند که تن‌هاشان رو به مرگ است که درون آدميان چه زود فرو می‌ريزد. بی‌رحم با هم و سست‌تر از گياهان و …

شهوت دست‌های زلالت در نيمه‌روشن شعله‌ها! آن‌ها به درخت بلوط و گل‌های سرخ طعمی بخشيدند و به مرگ. زمستان کهن. پرنده‌ها دنبال ارزن می‌گشتند و ناگاه ارزن‌ها از جنس برف بودند. عين کلمات تکه‌ای از خورشيد، روشنی يک فرشته و نيز مه و درختان. و ما …

بگو «مرگ» و همه‌ی اتاق يخ می‌زند ماشین‌ها از حرکت می‌مانند حتی چراغ‌ها مثل سنجابی که ناگهان فهميده کسی‌ نگاهش می‌کند. پياپی بر زبان آور آن واژه‌ را و اشيا به پيش می‌روند زندگی‌ات تار و پود خشک نوار فيلمی قديمی را به خود می‌گیرد ادامه …

شعری که برای تو انتخاب می‌کنم ساده‌است، مثل همه‌ي شعرهای آوازی‌ام. ردپای حجابی بر خود دارد درخت گل حنای کوچکی و طعمی از شيرينی دروغ‌ها. نيز در آن فرارسيدن پايان تابستان است که گرما چمن‌ را می‌سوزاند و تندآب‌های رود از رفتن می‌مانند.

يه آقايی يه مجله وا می‌کنه خانومای لخت و پتی، با چشای سرمه‌کشيده. يه شماره‌ مي‌گيره. مديره نفس‌نفس می‌زنه و وزوز می‌کنه يکی بش می‌گه هرکاری دلت می‌خواد می‌تونی با اون زنيکه بکنی. جلوی ديوار، زنه داره می‌گه اوه کوچولو، تو خيلي ماهی. آخر شبه. زنه …

يه پيرهن قرمز می‌خوام. يه پيرهن شل و ارزون يه پيرهن حسابی تنگ، دلم می‌خواد اونو تنم‌ کنم تا يکی رو تنم جرش بده. ازو اون بی‌آستيناش می‌خوام که پشت ندارن خوش ندارم هيچ‌کیو مجبور کنم حدس بزنه اون زيرزيرا چه خبره. می‌خوام تو خيابون قديم …