فلج میکنند، شکنجهمیکنند يکدگر را
با سکوتها و با کلمات
گويی زيستن را از اين پيشتر
حيات ديگری داشتهاند.
چنين میکنند
گويا از خاطر بردهبودند
که تنهاشان
رو به مرگ است
که درون آدميان
چه زود فرو میريزد.
بیرحم با هم و
سستتر
از گياهان و حيوانات
چه آسان کشته میشوند با واژهای
به لبخندی و به نگاهی.