ریتوا لووکانن | گزیده‌ی شعرها

من، راهنما؟
راهنمای چه کسی؟
تا به کجا راهنما؟

تا در کوره راه‌های ندانستن …

بالای تپه
تا سنگی را برگرفتی
با شادی نشسته به چهره‌ات
گفتی به همراهت:…

می شود کم‌تر باشد احساس
چه کنم اما
خفته‌ها را هم بیدار می‌خواهی
یعنی …

گفتی که فردا…
و من از نگاهت دریافتم:
می‌خواهم دنیایی دیگر را ببینم
دیگر …

زندگی
سرخوردگی و سرمستی
نبرد
آفند و پدافند
پیروزی بزرگ
رهایی از بیهودگی.…

من در این جا حامله‌ی زمانم

مولود من
جهانی جدید با فلک‌هایش

رشته‌ای به …

ایستاده‌ام تنها در مرکز دایره
و سنگسار کنندگان در سوها

برف آب شده
زمین …

ژرفای درک
در هزارتوی دلم
خانه‌ای از آن تو ست
– اگر بپذیری –…

گاهِ بدرقه دوست به یادت می‌آید
گاهی که گمان می‌بری باید سالی بگذرد
تا …

پروانه‌ای به شیشه می‌کوبد
در سرمای پاییز
از پشت پنجره
به شوق نور
چیزی …

گاه شخم بهاری
پرنده سرمست آواز خویش است
خیش می‌شکافد و خاک به شوق …

گلبرگ نو شکفته
نجوا می‌کند:
تا با منی هر آن چه خواهی داری

آه …

کژ ومژ
در مسیر زندگی
با تشنگی سوزان
عشق

انسانی
پیدا نشد
و یک …

در آینه نگریستم
خود را ندیدم
نا آشنایی به گذشته خیره بود
خوشبختانه من …

تا قدرت داری
در اکنون این لحظه
این جهان تاریک را شمعی بیافروز
بخواه …

هر بهار
بذر کاشتم
از اشک‌های سیاهم
از پس شب اما
صبح بر نخاست…