سرزمین عطش

و هنوز سفيدی را
بهتر می توان با خاکستری وصف کرد
پرنده را با سنگ
آفتابگردان‌ها را
در ماه بهمن‌.

عاشقانه‌های کهن
می‌خواستند طلب را توصيف کنند
از آن گفتند و
از لحظات کوتاه پلک‌زدن‌ نيز.

و هنوز سرخی
بايد با خاکستری وصف شود.
خورشيد با باران
خشخاش‌ها در ماه اسفند
و لب‌ها در شب

ملموس‌ترين توصيف نان
وصف گرسنه‌است
در دل آن
هسته‌ی متخلخل نمناکی هست و
درون گرمی و
گل‌های آفابگردان در شب و
پستان‌ها، شکم و ران‌های سی‌بل.

يک بيان شفاف مشابه اصل از آب
از آن تشنگی‌است.
از آن خاکستر
صحرا
سرابی به پا می‌کند
درختان و ابرها در می‌آيند
و آينه‌ای از آب،
فقدان
گرسنگی
غياب جسم
وصف عشق است
در شعر عاشقانه‌ی مدرن .