خانه شاعران جهان | Persian Anthology of World Poetry خانه شاعران جهان | Persian Anthology of World Poetry

صبح مرگ را می‌بینی در نظاره از پنجره به باغ پرنده‌ی بی‌رحم و گربه‌ی خاموش بر شاخه در گذر از خیابان بیرون در ماشین خیال راننده‌ی فرضی مرد جارو به دست با دندان طلایی می‌خندد و غروب در سینما می‌بینی آن‌چه را که صبح ندیدی باغبان …

ستايش سحرها را و مبارک افسون‌ها بهار را در بازوهايم يافتم بهار طلايی، بهار ابری مهربان، بی‌رحم، لطيف، پر آشوب بهار ملايم بر رخوت پر گل بهار سرد با خشم ناگهان هميشه در تغيیر هميشه يکسان بهار را دوست دارم، تو را دوست دارم.

بعضی از کارهايی که می کنيم، برای آن است که چيزی اتفاق بيافتد. زنگ برای اين‌که بيدارمان کند، قهوه تا بجوشد، ماشين تا روشن شود. باقی کارهايی که می‌کنيم برای آن‌ است که جلوی چيزی را بگيريم پوست را از پير شدن، بيل را از زنگ‌زدن …

باران می‌بارد در درون من. تصوير‌ت، ديوار من است قهوه‌ام، خون تو. بالش، درخشش صبحی‌ است با خاطره‌ی سرت. آه، روح از نفس افتاده‌ام، نوکر خاموش کلمات را پاک می‌کند از ماشين‌های سرقتی.

چيزی نيست که نتوانم آن زير پيدا کنم. صداهای ميان درختان، اوراق گم‌شده‌ی دريا. همه‌چيزی به‌جز خواب. و شب، رودخانه‌ای‌است که پل می‌زند روی سواحل متکلم و مخاطب قلعه‌ای. بی‌دفاع و مصون. چيزی نيست که نتواند آن زير جا شود. چشمه‌های کور از گل و برگ …

راه مردی را می‌‌جويم که در تو می‌آرامد. راهی که مردی ميان دلش و سفر پيش‌ رو سرگردان است راهی که او همه‌چيزی را به جا می‌گذارد و به ماترک‌اش می‌افزايد می‌‌گردم تا نشانه‌ها را بشناسم، فواصل روزها را، که علايم دود را، چگونه بخوانم و …

زن، آن‌شب گريست، نه برای آن‌که مرد بشنود. به خاطر گريه‌اش نبود که مرد بيدار شد. صداهای ديگری هم بودند. “اون خيلی واضح بود.” و اين شرم نيمه‌بيدار، بی هيچ ردی از اشک‌های هر روز. و هنوز، زن شب‌ها می‌کوشد تا صدای هق‌هق را خاموش کند. …

جستجو. جستجو. تکاپو. تکاپو. سرد. سرد. روشن. روشن. حزن. حزن. رنج. رنج. شعله‌های سوزان. سرماهای ناگاه. رنج‌های خنجر زن. اندوه کند هيچ آرامشی نمی‌توانم که بيابم دو فنجان می‌نوشم و آن‌گاه سه پيمانه شراب صافی تا نتوانم که بايستم برابر کولاک باد. پر می کشند از …