خانه شاعران جهان | Persian Anthology of World Poetry خانه شاعران جهان | Persian Anthology of World Poetry

وقتی آهنگساز شدم واسه خودم یه آهنگ می‌سازم در باب طلوع آفتاب تو آلاباما و خوشگل‌ترین مقامارو اون تو جا میدم: اونایی رو که عین مه باتلاق‌ها از زمین میرن بالا و اونایی‌رو که عین شبنم از آسمون میان پایین. درختای بلند ِ بلندم اون تو جا میدم با عطر سوزنکای کاج و با بوی خاک رُس قرمز، بعد از اومدن بارون و با سینه سرخای دُم دراز و با صورتای شقایق رنگ و با بازوهای قوی ِ قهوه‌یی و با چشمای مینایی و با سیاها و سفیدا، سیاها، سفیدا و سیاها. دستای سفیدم اون تو جا میدم با دستای سیا و دستای قهوه‌یی و دستای زرد با دستای خاک رُسی که تموم اهل عالمو با انگشتای دوستی‌شون ناز می‌کنن و

می‌شنیدم یه سیا که با زمزمه‌ی آرومی خودشو تکون می‌داد آهنگ خفه‌ی گرفته‌ی خواب‌آوری رو می‌زد. اون شب پایین خیابون «گنوکس» زیر نور کم‌سوی یه چراغ گاز کهنه به آهنگ اون آوازای خسته آروم می‌جمبید آروم می‌جمبید. با سر انگشتاش که به آبنوس می‌موند رو کلیدای عاجی از یه پیانو قراضه آهنگ درمی‌آورد. رو چارپایه‌ی تقّ و لقّش به عقب و جلو تکون می‌خورد و مث یه موسیقیدون عاشق اون آهنگای خشن و غمناکو می‌زد، آهنگایی که از دل و جون یه سیا درمیاد. آهنگای دلسوز. پیانوش ناله می‌کرد و می‌شنیدم که اون سیا با صدای عمیقش یه آهنگ مالیخولیایی می‌خوند: «ــ و تو همه دنیا هیچکی رو ندارم

«ــ آهای پسر تُفدونا رو پاک‌شون کن: تُفدونای دیترویت شیکاگو پالم بیچ و آتلانتیک سیتی رو!» بخار آشپزخونه‌های مهمونخونه دود ِ تالارای مهمونخونه و لجن تُفدونای مهمونخونه اینا تیکه‌یی از زنده‌گی ِ منن. □ «ــ آهای پسر!» با یه سکه‌ی پنج سنتی با یه سکه‌ی ده سنتی با یه دلار با روزی دو دلار... «ــ آهای پسر! با یه سکه‌ی پنج سنتی با یه سکه‌ی ده سنتی با یه دلار با دو دلار واسه بچه کفش بخر اجاره خونه بده یه‌شمبه کلیسا برو!» □ «ــ آهای پسر!» بچه‌ها و کلیسا و زَنا و یه‌شمبه

آهای اُرکس ِ جاز، اون رِنگو بزنین! واسه اربابا و خانوماشون واسه دوک‌ها و کنت‌ها واسه قرتیا و اونکاره‌ها واسه میلیونرای ینگه دنیایی واسه معلمای مدرسه اون رِنگو چاق کنین تا حسابی کیفور شَن. □ آهای اُرکس ِ جاز، اون رِنگو بزنین! شماها اون رِنگو که خوب بلدین اون خنده‌ها و اون گریه‌هارو. شماها اون رِنگو که خوب بلدین. □ آهای اُرکس ِ جاز، اون رِنگو بزنین! شماها می‌تونین به هف زبون اختلاط کنین گاس چند زبونم بیش‌تر حتا اگه اهل جورجیا باشین. «ــ جیگر! میشه منم با خودت ببری خونه؟ «ــ البته!».

هر كسى بهتر از هيچ كسه. تو اين گرگ و ميش بى‌حاصل حتا مار كه وحشتو رو زمين مى‌پيچونه و مى‌غلتونه به ز هيچكيه تو اين سرزمين غمزده.