خانه شاعران جهان | Persian Anthology of World Poetry خانه شاعران جهان | Persian Anthology of World Poetry

صعود می‌کنی سوسوزنان به برق لب‌ها و گودی‌های زیرچشم! من از راه رگ‌هایت بالا می‌روم مثل سگی زخمی که در پیاده‌روهای نرم پناه می‌جوید. تو گناهی ای عشق در این جهان! و بوسه‌ام نوک براقِ شاخ شیطان است، بوسه‌ام که خود آیینی مقدس است! مسرح‌البصر است …

مراقب باش که چشم بر چه می‌نهی ای صیاد! آن‌چه حالا نمی‌بینی دیگر نخواهد بود آن‌چه اکنون لمس‌اش نمی‌کنی خواهد پوسید و آن‌چه اینک درنمی‌یابی یک‌روز زخمت خواهد زد.

من به روزی زاده شدم که خدا بیمار بود. همه می‌دانند که زنده‌ام که ناخوش‌ام و از ماهِ دسامبر آن ژانویه چیزی نمی‌دانند. آخر من به روزی زاده شدم که خدا بیمار بود. در هوای مابعدالطبیعه‌ی من خلایی هست که هیچ‌کس نباید لمس‌اش کند: ایوان یک …

امروز عصر باران می‌بارد هرگز چنین باران نبارید و مرا میل زندگی نیست ای دل. عصر مطبوعی‌ست. چرا نباشد؟ لباس شرم و حزن به تن کرده عین یک زن لباس پوشیده. امروز عصر در لیما باران می‌بارد و من غارهای بی‌رحم ناسپاسی‌ام را به خاطر می‌آورم. …

امروز بر ایوان سنگی خانه ایستاده‌ام آن‌جا که بی‌نهایت تو را کم می‌آوریم! یادم هست همین ساعت‌ها با هم بازی می‌کردیم این‌که مادر نوازشمان می‌کرد: «خب، بچه‌ها…» حالا خودم را مثل قدیم‌ها پنهان می‌کنم و انتظار می‌کشم که تو پیدایم نکنی: در اتاق، در سرسرا، در …

از تنت، اعضای تناسلی‌ات را دوست می‌دارم. از اعضای تناسلی‌ات، دهانت را دوست می‌دارم. از دهانت، زبانت را دوست می‌دارم. از زبانت، کلمات‌ات را دوست می‌دارم.

سواحل و دشت‌های بایر، خورشید طلایی خفته‌ تپه‌ها و چمن‌زارها، آرام و تنها و دور. قلعه‌ها و کلیساهای کوچک، کلبه‌ها و صومعه‌ها، زندگی با خاطره‌ی حکایات خوش، مرا جدا کردند از تمامشان آن‌ها، آن فاتحان آن قابیلان ابدی. در برهوت رهایم کردند. دستی مقدس خاک تو …

هجاها. الکل ماه دسامبر سرد است، گرفته است. سیگار تلخ است. یک سیگارِ بیمارستانی‌است. هجاها. هجاها به کارِ ساختن شعر می‌آیند. سطح میز صاف است. یک قاشق، شکل پیچیده‌ی آشنا و مطبوعی دارد. لیوان همان‌قدر خوش‌تراش است که یک خدمتکار بی‌ریا. در چشم‌های شاعر زنی شکل …