بایگانی نوشته‌های کامیار محسنین

اینجا رویایی در احتضار می‌آرامد. کاش زودتر بروی
به آرامی‌از این مکان، و بدزدی …

اگر باید جیغ بکشی، آرام بکش
(دیوارها گوش دارند)

اگر باید عشق بورزی، چراغ …

مثِ ابرای سفیدِ تو پرواز از بالای جنگلا تو آسمون شب
مثِ بادی که …

افق به خواب رفته است در کنج لبانت
و ابرها و خورشید باز می‌گردند…

رویاها پیدا شدند

رویاهایی که زمانی گذاشتم
در جیب سوراخم

وقتی که شب
آن …

زندگی تئاتر است،
داد سخن می‌دهی، توضیح می‌دهی؛
نقاب‌ها و اینجور چیزها،
و اغراق‌های …

بعضی‌ها با چشمان والدین مرده‌شان
تیله بازی می‌کنند
بعضی‌ها کفش‌های آبلیمو فروش‌های دوره گرد …

کمتر زمانی از آنچه لازم است برای گفتن، کمتر اشکی از آنچه لازم است …

راه‌های پر زحمتی هست برای کشتن انسان
می‌توانید وادارش کنید الواری را بِبَرَد
تا …

سال ۱۹۷۶ است و انقلاب شکست خورده است
اما ما هنوز نفهمیده‌ایم.
ما ۲۲، …

اینچنین است
شباهنگام در صبح
تو بر می‌خیزی

صبح و شب یکدیگر را نمی‌بینند …

آه، روز خونین باران
چه می‌کنی با روح طرد شدگان،
روز خونین اراده به …

۱

از آخرین سانس، پا گذاشتم به خیابان‌های خالی. اسکلتی
از پیشم گذشت، لرزان، …

هیچ گُلی
ندارد زیباییِ سختِ
این صخره سرخ را
که از دل خود برمی‌خیزد…

بیاموز که سخن بگویی (گل سرخ
می‌گوید): بنویس همه شب را،
که خورشیدِ نقش‌بازِ …

در هتل‌هایی شبیه به موجودات زنده
در هتل‌هایی مثل دل و روده سگ آزمایشگاهی.…