بیاموز که سخن بگویی (گل سرخ
میگوید): بنویس همه شب را،
که خورشیدِ نقشبازِ من
هدایتت میکند در مسیرهایی
بیشمار. بنشین در اتاقی
با چراغ خاموش
و بمان در انتظار نوری دیگر
که بتابد از اتاقی دیگر،
کم سو،
بر کاغذی که در جهت نور
میچرخانیش. بعد سخن خواهی گفت
از شهوتها، از گلبرگ
که فرو میافتد
به درون قلب
و به پیش میراند
در سایهٔ خون،
از این شگفتی
تا به آن شگفتی.
بیاموز که سخن بگویی
اثری از : خورشیدهای همیشه مانوئل گوژمائو کامیار محسنین