بیاموز که سخن بگویی

بیاموز که سخن بگویی


بیاموز که سخن بگویی (گل سرخ
می‌گوید): بنویس همه شب را،
که خورشیدِ نقش‌بازِ من
هدایتت می‌کند در مسیرهایی
بیشمار. بنشین در اتاقی
با چراغ خاموش
و بمان در انتظار نوری دیگر
که بتابد از اتاقی دیگر،
کم سو،
بر کاغذی که در جهت نور
می‌چرخانیش. بعد سخن خواهی گفت
از شهوت‌ها، از گلبرگ
که فرو می‌افتد
به درون قلب
و به پیش می‌راند
در سایهٔ خون،
از این شگفتی
تا به آن شگفتی.

درباره‌ی کامیار محسنین

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.