بایگانی نوشته‌های ایرژی اورتن

دوستان رفته‌اند. یارم در دوردستان به خواب رفته‌است‌.
و بیرون انبوهِ تاریکی است.
‌کلماتی …

همیشه بی‌خبر می‌گذرد
طرح رنج
از فراز آدمیان.
پایان نزدیک می‌شود
وقتی هنوز آغاز …

به من برگردید
ای اشیایی که چاره کردید
تحمل صلیب روز را،
شما که …

به خواب می‌بینم آرزو را
و می‌دانم که از یادش خواهم برد
پیش از …

به تو فکر نمی‌کردم وقتی با تو بودم
چرا که تمام تابوت‌ها بزرگ بودند …

کلمات، کلمات
به یاری‌ام بشتابید!

این صبح، مستان به خانه می‌روند
آنان به مداری …

آن‌جاییم که شادی، بسیار به آن سر می‌زند.
آمدند،
تمام آن‌ها که روزی می‌شناختم.…

به تو می‌نویسم کارینا
و نمی‌دانم که آیا زنده‌ای
یا هنوز آنجایی،
آنجا …

باران در برابر خورشید
کجا پناه بجوییم
وقتی زخم‌مان می‌زند این رنگین کمان؟
از …

ما برف‌ایم وقتی خاموش می‌مانیم،
درمکنت می‌گدازیم.
بهار می‌آید و ما نیستیم
ولی زمستانی …

۱

واژه‌ی شبانه زاده شد
و در من زندگی آغازید.

انتظار می‌کشم تا اثر …

چرا گریستن از سرِ درد
وقتی هر سرپناهی
تو را پس می‌زند؟
چه سعادتی‌است …

بخواب، فانوس شیطان!
رفیق نابابی هستم من.
اما بر پیشانی‌
به‌جای چین و چروک …

بیهوده افسار می‌کشند
تازیانه شلاق می‌زند هوا را
نترس! به تو نمی‌گیرد،
بیهوده افسار …

به چه شعر می‌گوئیم؟
می‌خواهی شعر بسازی؟
در انزوا؟ دست‌ها بر صورت و هق‌هق؟…

نومیدانه خشک‌اند لب‌هایم امروز
و افسوس می‌برم بر تاریکی
برای آن‌چه به دید در …