خانه شاعران جهان | Persian Anthology of World Poetry خانه شاعران جهان | Persian Anthology of World Poetry

من بادِ سرخوشم، شبحِ تیزرو با صورتِ شن و تنپوش آفتاب گهگاه ملول در قلمرو دوردستِ خویش با سرانگشتانِ خود، نوازش می‌کنم اقیانوسِ ترشروی خزیده به خواب را بیدار می‌شود با کِش و قوس، پیرمرد و لعنت می‌کند خموش، با تمسخری ابدی این رهگذر بی‌خیال را …

  تو اویی و تو منی که با نور درمان شده   تو آنی از طلا و از پریان زنده و واقعی زیرِ آفتاب   اینجایی عزیمتی دیگر این بازیِ بیرحم   از سحرگاه، غایبی عاری از خویشتنی تو اما خورشیدی

  اتاقم سه پنجره دارد عشق،‌ دریا و مرگ خونِ زنده، سبزِ آرام و بنفش آه ای زن ! ای گنجینه‌ی لطیف و متراکم پنجره‌های سرد، بوی عنبر دریا، مرگ، عشق و هیچ چیز را حس نکردن، جز آن ‌چه دوست می‌دارم زن! ای روشن‌تر از …

خشکی و آب است که این سطرها را می‌نویسد. خاطره و فراموشی‌ست که این سطرها را می‌نویسد. سپیدی کاغذ خود را در دست‌های تو می‌یابد و کاغذ نخوانده، شعر ننوشته به اشک‌هایت خیس می‌شوند، اشک‌ها در نوازش انگشتانم بخار می‌شوند. از ظلمت دریای نخستین بادی سخت …

خداست انسان وقتی رویا می بافد و گدا وقتی اندیشه می کند و وقتی خالی از شوربه جا می ماند پسرکی است نابکار که پدر از خانه رانده اش نگاهش  خیره به سکه های ناچیزی در دست که سر راهی پدراست از سر ترحم _____________________________________________ چیست …

  اگر بخواهی یکدیگر را دوست خواهیم داشت با لب هایت در سکوت و این گل سرخ، سکوت را نخواهد شکست مگر برای سکوتی ژرف تر   این درخششِ لبخند، ناگاه بی درنگ به آواز در نخواهد آمد هرگز اگر بخواهی یکدیگر را دوست خواهیم داشت …

  قصری که تو بودی را بیابان خواهم نامید این صدا را شب، جسمیت‌ات را غیاب و آن‌گاه که در خاکِ بی‌حاصل افتی آذرخشی که تو را آورد،‌ نیستی خواهم نامید   مردن، سرزمینی‌ست که تو دوست می‌داشتی، می‌آیم اما بی‌وقفه در مسیرِِ راه‌های تاریک‌ات. مِیل‌ات …

    شقایقِ‌نعمانی و تاج‌الملوک در باغ روییده‌اند همان‌جا که اندوه ‌می‌خوابد بین ِ عشق و غرور   و سایه‌های ما نیز سرمی‌رسند سایه‌هایی که شکارِ شب می‌شوند و خورشید تاریک‌شان می‌کند و خود ناپدید می‌شود با آن‌ها   خدایانِ آب‌های پرخروش می‌سپارند گیسوانشان را به …