خداست انسان

وقتی رویا می بافد

و گدا

وقتی اندیشه می کند

و وقتی …

در حال فرارم، کفش هایم را گم کرده ام

پشت خانه ای متروک

 درخت …

برای نلی زاکس

زمین نبود که آنها را بلعید، هوا بود آیا؟

به سان …

آه دوباره همان چشم ها،

که زمانی مرا چنان عاشقانه سلام می داد،

و …

چشم هایش را می گیرم
و لبهایش را می بوسم،
دیگر راحتم نمی گذارد،…

زمان
دور می زند
با لباس هایی
از خوشبختی
از شور بختی.

آنکه در …

در کنار بنفشه های سفید

زیر درخت بید

در پارکی که اول بار

به …

ما همه در یک قطارنشسته ایم

و ازمیان زمان می گذریم.

به جلو نگاه …

(فکر می کنم )

خسته ای

از معمای همیشگی زیستن و کاری کردن؛

من …

تنم را دوست می دارم وقتی با تن توست.

چرا که چیزی نو می …

روزگاری سرزمین مادری زیبایی داشتم.

آنجا درختان بلوط

تا به آسمان می رفتند،

بنفشه …

دریای جوان
شعری از کارل سندبرگ
برگردان فرشته وزیری نسب

دریا هیچ وقت قرار …

امیلی دیکنسون که در زمان حیات خود شاعرشناخته شده‌ای نبود و اشعارش تازه بعد …

«امید»، چیزی است پردار-
که بر سر روح می‌نشیند-
و نغمه‌ای بی‌کلام می‌خواند-
و …

اگر در پاییز می آمدی،
تابستان را جارو می کردم
با نیمی خنده، نیمی …

غریب است سرگردانی در مه!

آنجا که تنهاست هرسنگ و بوته‌ای،
و هیچ درختی …