گزیده هایی از هیپریون

خداست انسان

وقتی رویا می بافد

و گدا

وقتی اندیشه می کند

و وقتی خالی از شوربه جا می ماند

پسرکی است نابکار

که پدر از خانه رانده اش

نگاهش  خیره به سکه های ناچیزی در دست

که سر راهی پدراست از سر ترحم

_____________________________________________

چیست تمامی آن کردار و اندیشه

چندین هزار ساله ی آدمی

 در برابر  یک لحظه عشق ؟

اما این در طبیعت هم

 زیباترین و والاترین است.

همه مراحل بدان ختم می شود،

به این آستانه ی زندگی.

از آن آغاز می شویم،

و بدان پایان می یابیم.

_____________________________________________

آری، خورشیدی است انسان

وقتی که دوست می دارد

همه چیزرا می بیند، همه چیز را می ستاید

دوست که نمی دارد

خانه ای است تاریک

آنکه با تمامی وجود عمل می کند

خطا نمی کند

به سفسطه نیازی ندارد

چون هیچ نیرویی او را باز نمی دارد