کلوتیلد

کلوتیلد


 

 

شقایقِ‌نعمانی و تاج‌الملوک

در باغ روییده‌اند

همان‌جا که اندوه ‌می‌خوابد

بین ِ عشق و غرور

 

و سایه‌های ما نیز سرمی‌رسند

سایه‌هایی که شکارِ شب می‌شوند

و خورشید تاریک‌شان می‌کند

و خود ناپدید می‌شود با آن‌ها

 

خدایانِ آب‌های پرخروش

می‌سپارند گیسوانشان را به جریانِ آب

عبور کن! باید روان شوی

از پیِ این سایه‌ی زیبا

که می‌خواهی‌اش

درباره‌ی سارا سمیعی

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.