کلوتیلد

شقایقِ‌نعمانی و تاج‌الملوک

در باغ روییده‌اند

همان‌جا که اندوه ‌می‌خوابد

بین ِ عشق و غرور

و سایه‌های ما نیز سرمی‌رسند

سایه‌هایی که شکارِ شب می‌شوند

و خورشید تاریک‌شان می‌کند

و خود ناپدید می‌شود با آن‌ها

خدایانِ آب‌های پرخروش

می‌سپارند گیسوانشان را به جریانِ آب

عبور کن! باید روان شوی

از پیِ این سایه‌ی زیبا

که می‌خواهی‌اش