خانه شاعران جهان | Persian Anthology of World Poetry خانه شاعران جهان | Persian Anthology of World Poetry

انریکه، امیلیو، لورنزو هرسه یخ می‌بستند: انریکه در عالم بستر امیلیو در عالم چشم و جراحات دست‌ها لورنزو در عالم مدارس بی‌سقف. لورنزو، امیلیو، انریکه، هر سه می‌سوختند: لورنزو در عالم برگ‌ها و توپ‌های بیلیارد امیلیو در عالم خون و سنجاق‌های سفید انریکه در عالم مردگان …

زاده می‌شود از من از سایه‌ام طالع می‌شود از پوستم بامداد نور خمار. نامت را مختصر می‌کند کبوتر خجول، بر شانه‌ام.

  این واژه ها را در دستانت بگیر و حس کن پاهای چابکشان را و قلبشان را که مثل قلب سگی تند می‌تپد پس نوازش کن پشم‌هایشان را تا آرام گیرند روی زانوانت بگذارشان تا چیزی نگویند دیگر   لانه‌ای بی‌حاصل از اصوات، پناهگاهِ جَوَندگانی ست که …

می‌نویسم بی‌سبک و سیاق هرچه بادا باد، می‌نویسم فی‌البداهه از خاطره، می‌نویسم از خویش از مردم، انگار یک بازی تراژیک بی‌ کارت‌های تک، بر می‌زنم رنگ‌ها را عشق‌ها را، شهرنشینان و کلمات خشن را و به‌جای این‌که از درِ نفرت یا خیابان در آیم می‌نویسم هرچه …

سال‌ها که بگذرند، سال‌ها که بگذرند و هوا گودالی نقر کند میان روح من و روح تو، سال‌ها که بگذرند و من فقط مردی باشم که عاشق بود، موجودیتی که لحظه‌ای ایستاد روبروی لب‌های تو، بینوامردی خسته از سیاحت باغ‌ها، تو کجا خواهی بود؟ کجا خواهی …

در خانه‌ام دیوارها خالی‌اند و من از تماشای گچ سفید رنج می‌برم. چند در دارد خانه‌ام و چند پنجره: نمی‌‌توانم از پسِ این‌همه سوراخ برآیم. این‌جا مادرم زندگی می‌کند با عینک‌هایش. این‌جا همسرم زندگی می‌کند با گیسوانش. این‌جا دخترانم زندگی می‌کنند با چشم‌هاشان. از چه رنج …

همینکه از هماغوشی فارغ می‌شد می‌نشست پشت میزش و برای همه‌ی عاشقان درگذشته‌اش می‌نوشت که دلتنگشان است. همینکه از هماغوشی فارغ می‌شد خودش می‌شد.

این یک پنجره است. اینجا زمان در انتظارِ اوست. پشت شیشه، چهره‌اش، نامرئی، در سکوت. کور و شیرین نگاهم می‌کند با چشم‌های باز. کنار من شب است. دور است پنجره‌اش. گاه‌گاهی او را در لباس سیاه می‌جویند: مادر جوانِ مویه گلِ باد. بر سینه‌‌اش نیایش می‌کنند …