خانه شاعران جهان | Persian Anthology of World Poetry خانه شاعران جهان | Persian Anthology of World Poetry

  وقتی که آخرین بار در دره‌ی مقدس خواهرانِ نُه‌گانه* به فرمانِ آپولون ایلیاد و اُدیسه را می‌خواندند هریک برای خوش‌آیندِ او خود را مشتاق‌تر نشان می‌داد و از او می خواست تا رازی را فاش کند که کائنات از آن بی‌خبر است و خدای شعر …

یقین ندارم، ولی گمان می‌کنم که یک زن و یک مرد یک روز عاشق هم می‌شوند، آرام آرام تنها می‌شوند چیزی در دلشان به آن‌ها می‌گوید که تنهایند تنها بر زمین، به درون هم در می‌آیند یکی دیگری را می‌کشد. همه‌چیز در سکوت اتفاق می‌افتد. عین …

عریان می‌شوی انگار تنها هستی و ناگهان می‌فهمی که با منی. و آن‌وقت چه مایه دوست‌ات می‌دارم میان ملافه‌ها و سرما! سر به اغوای من می‌گذاری انگار مردی ناشناسم، و برایت حجله‌ی جشن و گرما می‌بندم خیال می‌کنم همسرم هستی و با من دفن می‌شوی. و …

حقیقتِ تو؟ نه! «حقیقت»، و بیا با من در تکاپویش، از حقیقتِ خویش اما، مراقبت کن.

دریا به امواج پیمانه می‌شود آسمان به بال‌ها و ما به اشک‌ها. هوا در برگ‌ها می‌آرمد آب در چشم‌ها ما در هیچ. انگار نمک و خورشید، ما و هیچ…

بر تخته‌ی قلبم نوشتی: بخواه! و من قدم می‌زدم روزها و روزها را مجنون و معطر و محزون.

وقتی دلت می‌خواهد بمیری سرت را زیر بالش فرو کن و تا چهار هزار گوسفند بشمار. دو روز غذا نخور و ببین که زندگی چه زیباست: گوشت، لوبیا، نان. بی‌ زن بمان: خودت خواهی دید! وقتی دلت می‌خواهد بمیری این‌همه آه و فغان نکن: بمیر و …

اگر زنده ماندی، اگر مقاومت کردی: آواز بخوان، رویا ببین، مست کن! زمانه‌ی زمهریر است: عاشق شو، شتاب کن! بادِ ساعات خیابان‌ها را جارو می‌کند، معبرها را. درختان منتظرند: تو منتظر نباش، موعد زندگی‌ست، یگانه فرصت‌ات!