خانه شاعران جهان | Persian Anthology of World Poetry خانه شاعران جهان | Persian Anthology of World Poetry

آن زنباره‌‌ی سفید را محترم بدارید! تن کرختش را ببیند! «ماه است که می‌رقصد در حیاط مرگ.» تن کرختش را ببینید سیاه از سایه‌ها و گرگ‌ها. «ماه می‌رقصد، مادر در حیاط مرگ!» چه کسی زخم می‌زند اسب سنگی را در آستانه‌ی خواب؟ «ماه است! ماه، در …

دفن‌ کنید این زن را. بسیار مردانِ خاموش به زیر خاک باید که مراقبش باشند. این‌‌طور رهایش نکنید. دفنش کنید.

به خاطرت می‌آورم آماندا آن خیابان بارانی را، و تو را دوان دوان به سوی کارخانه آن‌جا که مانوئل کار می‌کرد. لبخندی بر پهنای صورت و باران در گیسوان، هیچ‌‌چیز اهمیتی نداشت به دیدارِ او می‌رفتی، به دیدار او، به دیدار او، به دیدار او. فقط …

آلت‌ات پروانه‌ایست سیاه. و هیچ استعاره‌ای درکار نیست: از پنجره درآمد و رفت تا لای پاهایت آرام بگیرد.

مثل یک کوچه عریانی بالا می‌روی، گشاد می‌شوی، پیچ و تاب می‌خوری، تنگ می‌شوی، خم می‌شوی، قدم‌های مرا دنبال می‌کنی و می‌رسی.

ابرها در دوردست، بر طناب سفت جاده. روبروی مان دست‌های آبی گره سفت جاده را می‌گشایند. آویزان از طناب سفت جاده آرزوهایت خشک می‌شوند.

در دامِ چشم‌ها، چشم‌انداز و دست‌خط سبزش زمین و عشقِ آهکین‌اش نور و گردباد زردش. مسیرِ لرزِ سرما، مسیر لباسِ بی‌چین و چروک شب مسیر آبِ سکرآورِ این حوالی. سرشاری از گلِ گشاده‌ی تو در آینه، از کمرگاهت در حصارِ دست‌های من، از لب‌هایت در مکانِ …

می‌چرخند و می‌چرخند شاهین‌ها و در آسمان بزرگ بال‌هاشان بلندا می‌بخشد به هوا. سر می‌فرازی و پروازت را پی می‌گیری و بر گردنت دلتایی زاده می‌شود آبی، بن‌بست. آه، ای دوردست ای همیشه غایب! بچرخ، بچرخ ای شاهین: هرچه استمرار پروازت استمرار این رویاست در حیاتی …