خانه شاعران جهان | Persian Anthology of World Poetry خانه شاعران جهان | Persian Anthology of World Poetry

این یک بازی وارونه است
که هیچ امتیازی در پایانش نشان داده نمی‌شود.
گیاهی کمیاب و گران بخر که هرگز شکوفه نمی‌کند.
به ترتیب رنگ‌های شیرازه‌ها، کتاب‌هایت را مرتب کن.
تمام کلیدها را دفن کن، کلیدهایی که دری را باز نمی کنند.
این بازی قاعده‌ای ندارد، این‌ها یک مشت پیشنهادند
که برای دیگران جواب داده‌اند.
مثلا، مردی بر دفتر نت دخترش نقاشی منظره‌ها را می‌کشید.
روی میزت صخره‌ای بگذار و
نامی برایش انتخاب نکن.
اعداد را از روی ساعت بردار و برای طلبکارانت پست کن.
ساعات انتظارت را به بادبادکی گره بزن و
هر شب سوال کن،
تا وقتی جوابی بشنوی.

حالا آرام بمان

حالا که دارم آماده می‌شوم برای روزهایی که می آید

روزهای سخت پیش‌رو

روزهای پر نیاز به آنچه اینک خوب می‌دانم

به کارم خواهد آمد

آنچه آموخته‌ام

تمام آنچه پدرم سعی داشت یادم بدهد:

هنر خاطره.

می‌گذارم در ذهن من

این اتاق و هرچه در آن است

بشود عقیدهٔ من نسبت به عشق

و دشواریهایش.

می‌خواهم بگذارم ناله‌های عاشقانه تو

نتهای درندشت لحظه‌ای که گذشت

بشود فاصله.

عطر تو

عطر ادویه و خون

تزار پدر کوچک ما پیر شده است. خیلی پیر. حالا حتی نمی تواند یک قمری را با دست‌های خودش خفه کند. نشسته بر سریرش که طلایی و منجمد بود. فقط ریش‌هایش بلند شده‌اند و روی زمین کشیده می‌شوند.
بعد، کسی دیگر حکومت کرد، هیچ‌کس او را نمی‌شناخت. مردم فضول دزدکی به پنجره‌ی کوشک نگاه می‌کردند، اما کریونوسوف پنجره را با اعدام‌ها استتار می‌کرد. پس تنها مرد اعدامی همه چیز را می‌دید.
سرانجام تزار، پدر کوچک ما برای نیکی‌ها مرد. زنگ‌ها به صدا در آمدند و نواختند. هنوز آن‌ها کالبدش را بیرون نیاورده‌ بودند که تزارمان برسریرش رویید، پایه‌های تخت و پاهای تزار در‌هم آمیختند. دست‌های او و دسته‌های صندلی یکی شدند. محال بود که بتوان او را جدا کرد. پس تزار را با تخت طلایی‌اش دفن کردند.
چه ننگی!

سنگریزه
مخلوق کاملی است

با خودش برابر است
حدود خودش را می‌شناسد.

دقیقن با معنایی سنگریزه‌ای
پر شده است.

با بویی که هیچ ردی بر جا نمی گذارد
چیزی را به وحشت نمی‌اندازد
شهوات را تحریک نمی کند.

گرما و سرمایش کامل است
کامل است و پرشکوه.

سخت پشیمان می‌شوم
هر وقت آن را در دستم می گیرم
و به تن ناب او
گرمایی کاذب نفوذ می‌کند.

سنگریزه‌ها اهلی نمی شوند

تا پایان نگاهمان می کنند
با نگاهی صریح و آرام.

آقای هربرت اوایل جولای ۱۹۸۴، وقتی خارج از ورشو بود و تمام وقت خود را صرف نوشتن می‌کرد، با مصاحبه موافقت کرد.  او برای این مصاحبه دوازدهم جولای، به آپارتمان خود در ورشو بازگشت.  بوگدانا و جان کارپنتر با وی مصاحبه کردند.  کاسیا همسر آقای هربرت …