خانه شاعران جهان | Persian Anthology of World Poetry خانه شاعران جهان | Persian Anthology of World Poetry

  همه می‌رقصیم بر لبه‌ی سکه‌ها فقیر به فقرش می‌لغزد و می‌افتد دیگران، همه می‌افتند بر او.  

که می‌تواند حکایت این پیر مرد را روایت کند؟ چه کس غیاب را وزن می‌کند؟ که می‌خواهد به وجب حجم نیاز و اندوه جهان را اندازه کند؟ یا به دور هیچ در واژه ها حصار کشد؟   : برگردان تقدیم به محسن عمادی‌ست  

فضا و زمان! حالا می‌بینم که حقیقت دارد آن‌چه گمان می‌بردم آن‌چه گمان می‌بردم وقتی بر چمن پرسه می‌زدم آن‌چه گمان می‌بردم وقتی تنها در بسترم آرمیده بودم و باز، وقتی کنار ساحل زیر ستاره‌های پریده‌رنگِ سپیده‌دمان قدم می‌زدم. بندها و لنگرها ترک‌ام می‌گویند آرنجهایم بر …

به خاطره‌ی تولد فدریکو گارسیا لورکا

بزرگ‏راهى به خواب ديدم كه تنها تو از آن مى‏گذشتى پرنده‏ى سپيد از شب‏نم با نخستين گام‏هايت بيدار مى‏شد در جنگل سبز و خيس دهان و چشم ِ سپيده باز مى‏شد برگ‏ها همه برمى‏افروختند تو روزى نو آغاز مى‏كردى هيچ چيز نمى‏بايست آتشى بلند بر پا دارد اين روز مى‏درخشيد همچون بسيارى روزها من خفته بودم زاده‏ى ديروز بودم من تو سخت پگاه از خواب برخاسته بودى تا از براى چاشت مرا كودكى ِ جاودانه ارزانى دارى.

گورستان، قطعۀ گورهای کوچک. ما، سالخوردگان، در خفا می گذریم، مثلِ پولدارها که از پایین شهر می گذرند. اینجا خوابیده «زوسیا»یِ کوچک، «جک»، «دومینک»، آفتابِ زودرس، ماه، ابرها، گردش فصول. آنها چندان چیزی ذخیره نکردند در چمدانِ بازگشت شان. تکّه هایی از چشم اندازها که دفعات …

* او همان مردی‌ست که برف را در آغوش می‌کشد شهد انار بر انگشتان‌اش و همیشه ناپدید می‌شوند: برف و او. این شعر، یک شعر عاشقانه‌ نیست کاری به کار کلمه و تن ندارد یا به هر چه در آن‌ها می‌نشیند. موضوعش گنجشک‌هاست‌ گنجشکانی که بر …