خانه شاعران جهان | Persian Anthology of World Poetry خانه شاعران جهان | Persian Anthology of World Poetry 
بزرگ‌راهى به خواب ديدم
كه تنها تو از آن مى‌گذشتى
پرنده‌ى سپيد از شب‌نم
با نخستين گام‌هايت بيدار مى‌شد
در جنگل سبز و خيس
دهان و چشم ِ سپيده باز مى‌شد
برگ‌ها همه برمى‌افروختند
تو روزى نو آغاز مى‌كردى
هيچ چيز نمى‌بايست آتشى بلند بر پا دارد
اين روز مى‌درخشيد همچون بسيارى روزها
من خفته بودم زاده‌ى ديروز بودم من
تو سخت پگاه از خواب برخاسته بودى
تا از براى چاشت
مرا كودكى ِ جاودانه ارزانى دارى.
