بایگانی نوشته‌های تادئوش روژاویچ

لبان حقیقت
سخت به هم فشرده است

انگشتی بر لب ها
به ما می‌گوید…

بيست و چهار ساله‌ام
سرب آجين کشتار
زنده ماندم.

تمامشان مترادف‌های هيچ‌اند:
انسان و …

ناگاه پنجره می‌گشايد و
مادر آواز خواهد داد که
حالا می توان داخل شد.…

و هنوز سفيدی را
بهتر می توان با خاکستری وصف کرد
پرنده را با …

فلج می‌کنند، شکنجه‌می‌کنند يک‌دگر را
با سکوت‌‌ها و با کلمات
گويی زيستن را از …

پسر کوچکم وارد اتاق می شود

و می گوید:

«تو یک لاشخوری

من یک …

بعد از پایان دنیا

بعد از مرگ

خود را در میانه زندگی یافتم

خود …

لبان حقیقت

سخت به هم فشرده است

انگشتی بر لب ها

به ما …

آرمان های گلگون

شقه شده

در دکان های قصابی آویخته اند

در مغازه …

سرم گرم کارهای بسیار،

از یاد برده بودم

که آدم باید هم

بمیرد

 …

 به ناگهان پنجره باز می شود

و مادر ندا می دهد

که زمان ورود …

 هراس تو بی اندازه است

ماوراییست

هراس من، اندک

کارمندی با یک کیف

 …

 نتوانستم که باز بشناسمش

چون قدم به اینجا گذاشتم.

در همان انتظار طولانی

برای …

 آنان یکدیگر را ناقص می کنند

شکنجه می دهند

با سکوت، با کلام

 …

 من بیست و چهار ساله ام

به مسلخ رانده شدم

نجات یافتم.

اینان …

 کودکان ضجه می زدند: «مادر!»

«من بچه خوبی بوده ام!»

«اینجا چقدر تاریک است! …