خانه شاعران جهان | Persian Anthology of World Poetry خانه شاعران جهان | Persian Anthology of World Poetry

کارگران خانهٔ سنگی کنار دریاچه را ساخته‌اند و حالا به سراغ پرچین رفته‌اند. نرده‌ها، میله‌هایی آهنی با نوک تیز فولادین انگار سرنیزه‌ای که جان می‌گیرد اگر فرو رود در تن آن که می‌افتد بر آن. شاهکاری است این پرچین، دور نگه خواهد داشت مردم را و …

زمانی دو قاشق در تخت حالا چنگال‌هایی فلزی در دو سوی یک میز گرانیتی و چاقوهایی در استخدام آن دو.

تصویر یک روح را بر بادبادکم نقاشی کردم و آن را بر درختی بستم. بعد می روم و بازش می کنم می گذارم پرواز کند مردم از دیدنش هراسان می‌شوند و چهره پنهان می‌کنند به خیال‌شان هیبت خدا در میان ابرها شناور است.

  و َهيچ يک سخنی نگفتند  نه ميهمان  نه ميزبان  …  نه گل های داوودی   برای باهار بگو بسازم من ترانه           شب می آید شب از ترانه می آید   خواب ببینم پشت میز نشسته ام با تو با تو …

    در سراسر عمرت یک سر تفنگ داران را می بینی که آتش تفنگ ها را رو به آسمان می گشایند. منتظربازگشتن چیزی به زمین هستی اما هرگز چیزی به زمین نمی افتد. از پدر و مادرت می پرسی چرا تفنگ داران تفنگ در می …

براى السا هنريكز E. Henriquez
اول بايد يه قفس كشيد با در ِ واز بعد بايد يه چيز خوشگل كشيد يه چيز ساده يه چيز ملوس يه چيز به دردخور واسه پرنده بعد بايد پرده رو برد گذوشت پاى يه درخت تو باغى بيشه‏يى جنگلى چيزى اُ پشت درخت قايم شد بى‏جيك زدنى بى‏جُم خوردنى... گاه پرنده زود مياد اما ممكنم هس كه سال‏هاى سال بگذره تا تصميم‏شو بگيره. نبايد سر خورد بايد حوصله كرد و اگه لازم باشه بايد سالاى دراز صبر نشون داد. دير و زود اومدن پرنده دخلى به خوب و بد پرده نداره. وقتى پرنده اومد - البته اگه بياد - بايد نفسو تو سينه حبس كرد و سر ِ صبر گذاشت پرنده بره تو قفس و اون تو كه رفت در ِ قفسو آروم با نُك ِ قلم‏مو بست و بعدش ميله‏هاى قفسو از دم دونه به دونه پاك كرد و خيلى هم مواظب بود قلم‏مو به هيچ كدوم از پراى پرنده نگيره. بعدش بايد درختو كشيد و خوشگل‏ترين شاخه‏شو واسه پرنده انتخاب كرد. بايد سبز ِ برگا و خُنَكاى باد و غبار ِ آفتاب و هياهوى جونوراى علف تو هُرم ِ تابسّونم كشيد و اون وخ بايد حوصله كرد تا پرنده تصميم به خوندن بگيره. اگه پرنده نخونه نشونه‏ى بديه نشونه‏ى اينه كه پرده بَده اما اگه خوند نشونه‏ى خوبيه نشونه‏ى اينه كه ديگه مى‏تونين امضاش كنين. پس، خيلى با ملاحظه يكى از پراى پرنده رو مى‏كَنين و اسم‏تونو با اون يه گوشه‏ى پرده مينويسين.

درى كه يكى وازش كرده درى كه يكى پيش‏اش كرده صندلى‏يى كه يكى روش نشسته گربه‏يى كه يكى نازش كرده ميوه‏يى كه يكى گازش زده نامه‏يى كه يكى خونده صندلى‏يى كه يكى كنارش زده درى كه يكى وازش كرده جاده‏يى كه يكى روش مى‏دوه جنگلى كه يكى ازش رد ميشه رودى كه يكى خودشو ميندازه توش بيمارستانى كه يكى توش مرده.

اين جا در چه كارى دخترك با اين گل‏هاى تازه چين؟ اين جا در چه كارى دوشيزه با اين گل‏ها، گل‏هاى رو در پژمردگى؟ اين جا در چه كارى بانوى زيبا با اين گل‏هاى خشكيده؟ اين جا در چه كارى بانوى سالمند با اين گل‏هاى رو به مرگ؟ چشم در راه سردار ِ فاتح‏ام.