خانه شاعران جهان | Persian Anthology of World Poetry خانه شاعران جهان | Persian Anthology of World Poetry

بوس و کنارمان خیلی طول کشید تا مغز استخوانمان به هم عشق ورزیدیم صدای خرد شدن استخوان‌هامان را می‌شنوم، اسکلت‌هایمان را می‌بینم. حالا منتظرم بروی، صدای تق‌تق کفش‌ات دیگر شنیده نشود. حالا، سکوت. امشب، می‌خواهم تنها بخوابم در جامه‌ی خواب عفاف. تنهایی نخستین میزان بهداشتی است. …

می‌روم. وادارم نکردی رنج بکشم پس لزومی‌ندارد انتظار نفرتم را داشته باشی، که هدیه‌ای خواهد بود پرشکوه و نفیس. هرگز نمی‌ارزی به چیزی گرانبها چون تکه‌گوشتی زنده. به سادگی حضورت را در خویش کشته‌ام . حالا، تطهیر شده‌، در بزم رقص قاتلان می‌رقصم.

ميان گل‌ها، تنها با جام شراب‌ام، تنها می‌نوشم. جامم را بالا می‌برم و از ماه می‌خواهم با من بنوشد. انعکاس او و من در جام، تنها ما سه تن. و آه برمی‌آورم که ماه نمی‌تواند بنوشد و سايه‌ام، بیهوده همراهی‌ام می‌کند، بی‌‌آن‌که چيزی بگويد. بی‌که دوستی …

پر بکش رویای من، پرواز کن از فراز دشت‌های منجمد از فراز هیزم درختان مرده در زمستان فراز شو تا اقصای شب‌های پرستاره توقف نکن، پربکش دورتر و دورتر حتی. بسوز اشتیاق من چنان شعله‌ای ابدی و بسوزان در تاریکی آن‌جا که دیرزمانی‌است همه‌چیز به خاموشی …

آه می‌درخشد چشمانت به رنگِ میلاد.

چون یک ساعت شنی موسیقی در موسیقی می‌افتد. اندوهگینم در شبِ دندان‌های گرگ. می‌افتد موسیقی در موسیقی چون صدای من در صداهای من.

در دلِ یک شعر شعری دیگر است در دلِ دل غیاب است در دلِ غیاب سایه‌ی من دلِ دلِ شعر است.

جنگلی از موسیقی پرندگان در چشمانم قفس‌های کوچک نقاشی می‌کردند.