خانه شاعران جهان | Persian Anthology of World Poetry خانه شاعران جهان | Persian Anthology of World Poetry

هر چه می‌خواهی آرزو کن! همه‌چیز را. می‌توانی صاحب آن موسیقی باشی که می‌تپد تا پنجره‌های ایوان در باران پاییز، برای تو می‌تپد کنار پیچک مو، کنار نسل‌های گذشته. آرزو کن! به همه‌چیز خواهی رسید، دفینه‌ها در اتاق آرمیده‌‌اند در تخت‌های تنگ، همان‌جا موسیقی خفته‌است موسیقیِ …

بعد وقتی مردند خواهم رقصید گمشده در نور شراب و عاشق نیمه‌های شب.

در شبِ دل. در مرکز فکر سیاه. هیچ‌کس مرئی نیست. هیچ کس در باغی نیست.

می‌ترسم اجازه‌ی بودن دهم به آن‌که هرگز نبوده است نوشیدن در سکوت در درون سکوت

محزون وقتی می‌خواهم و وقتی نمی‌خواهم. محزون وقتی با تنی و وقتی نه. محزون وقتی با لبخندت و وقتی نه.

آه تنهایی ورزاها در کشتزار، آه تنهایی انسان در خیابان! در میان ماشین‌ها، قطارها، تلفن‌ها در دل فریادها، تنهایی ژرف. آه تنهایی ورزاها در کشتزار آه کرورها رنج بی دشنام! شب باشد یا روز فرقی نمی‌کند تاریکی با سپیده می‌شکند. آه تنهایی ورزاها در کشتزار مردانی …

نه، نمی‌شود خوابید… هرچه سکوت جوان‌تر خصالِ ندامتِ خاکسترین، پرطنین‌تر. در اتاق قدم می‌زنم و بر کپه‌ی یاس دنج‌ها را به هم، وصله می‌زنم… چه کسی تف می‌اندازد در صورت‌ام؟ غایت معصومیت آیا، درون یک شاعر است؟ برج اسد و سنبله، در آسمان می‌نشینند.

کوتاهی عمر بهترین خصیصه‌ی آدمی‌ست این‌که محو می‌شود یک‌بار برای همیشه. مرده از آغاز جهان تا هنگام تولدش، چرا باید برخیزد و کاری کند که بپاید برای ابد؟