خانه شاعران جهان | Persian Anthology of World Poetry خانه شاعران جهان | Persian Anthology of World Poetry

روی تکه‌ای دستمال دستشویی شناور در شاش پایین‌نرفته نقش کامل لب‌های یک زن. خوش باش، ناتان! فاضلاب برایت بوسه‌ی سرخ بزرگی فرستاده‌است. آه، چیزی هدر نمی‌رود اگر از انسانی باشد.

فرقی نمی‌کند چه هستیم و که هستیم هرکسی باید به بعضی وظایف برسد: شاعر باید تاج گلش را کنار بگذارد تا صورتش را بشوید و دندان‌هایش را مسواک بزند، و حتی اشراف باید موهای فرفری‌شان را شانه‌ کنند و حتی پادشاهان لباس زیر می‌پوشند. ؛ آرتور …

آلوهایی که در یخچال بودند را خورده‌ام آن‌ها که شاید برای کریسمس کنار گذاشته بودی مرا ببخش خوشمزه بودند خیلی شیرین و خیلی سرد.

می‌خواهم در صدای مرددت امروز انعکاس‌ها را بشنوم. چیزی به من بگو با کلماتی که هرگز نبوده‌اند. دیگر کن پوست‌‌ات را بندرت را یا عزیمتی اختراع کن. مرا اما بازگردان به آن‌جا که بودم آرام چون باران بهار به آن صبح‌های داغ آن‌جا که گل نمرده‌است. …

یک گُل. نه دور از شب تن لال‌ام خود را می‌گشاید بر اضطرار ظریف شبنم.

برای همین تصمیم گرفتم کنار تو گام بردارم. یک روز، شاید یک ماه یا شاید چند سالِ نامشخص. برای سردرگمی‌ات عذر موجه‌ای ندارم. خودم را خسته نمی‌کنم و اصلن نمی‌خواهم که باز برگردم و از نو شروع کنم. روابط رمانتیک همیشه با واکنش‌های زنجیره‌ا‌ی به پیش …

پول حرف می‌زند! انکار نمی‌کنم. یکبار شنیدم گفت: خداحافظ.

اشک می‌ریزی پای فریاد. می‌گشایی دریچه‌ی آرزوهایت را و غنی‌تری از شب.