خانه شاعران جهان | Persian Anthology of World Poetry خانه شاعران جهان | Persian Anthology of World Poetry

نگاهی گذرا از قطار که سايه‌ی حقيقت را لمس می‌کند ولی او بی شک زيبا بود و بی کلاه، برهنه‌سر انگار فرشته‌ای سرش را آن‌جا رها کرد و با کلاه بيرون رفت .

بچه‌ها دیگر بزرگ شده‌اند- نیمی از میز آشپزخانه را خاک می‌پوشاند.

معلم ویولن می‌گفت: موسیقی زمان است. نباید وقفه‌هایش را از دست بدهی وگرنه به قطار نخواهی رسید. یک دو سه چهار، یک دو سه چهار یک دو سه چهار. کف می‌زد وقتی پسرک آرشه بر سیم می‌کشید. یک دو سه چهار، یک دو سه چهار یک …

در واپسین دم حیات مشهور بود و سرمایه‌دار و مردم، چند شهر را به نام او می‌شناختند. سخت‌گیر بود کراوات می بست، از او عکاسی کرده‌اند با قلم مو با پرنده، در زیر آسمان استوایی چشم‌پوشی کرد از آن‌چه دیرزمانی در کار اجرایشان بود، بچه‌هایش را …

آخرش رهگذر، دختره رو با خودش برد تو تخت. درو از پشت قفل کرد با یکی از اون بغلای شهوتی دست راسش خواب رفت یهو یکی رو پشتش ضرب گرفت: «می‌بخشید» غرغر یه صدای کلفت آلمانی رهگذر و دختره هاج و واج نشستن انگار یه جنتلمن …

– هنر، بیشتر و بیشتر! – همه بازی‌است، که همه زندگی ناب است و همه آتش ناب. اخگر فروزان را خواهید دید!

می‌گذرد، می‌گذرد رود و هرگز آرام ندارد. می‌گذرد، می‌گذرد باد و هرگز آرام ندارد. می‌گذرد، می‌گذرد زندگی و هرگز باز نمی‌گردد.

او کیست، آن وحشیِ مشفق سیال؟ منتظر تمدن ایستاده است یا بر گذشته از آن و بر آن چیره است؟ اهل جنوب شرق است که در صحرا بالیده؟ یا کانادایی است؟ اهل خاک می‌سی‌سی‌پی‌ست؟ یا آیووا، اورگان، کالیفرنیا؟ از کوهستان‌ها؟ جلگه‌نشین، جنگل‌نشین؟ یا که آیا ملاح …