خانه شاعران جهان | Persian Anthology of World Poetry خانه شاعران جهان | Persian Anthology of World Poetry

عالی‌جناب! وقتی من، نیروی داوطلب جنگ به خانه برمی‌گشتم آن‌ها «زمان» مرا کشتند. بعد توجه کردم که زمان از قلب و دهان و پیشانی‌اش جدا شده. با این حال، او را راحت نمی‌گذاشتند. برای همین، محکوم‌اش کردند به سالرنج‌های بعدی، سال‌اشک‌های بعدی ربات‌سال‌ها و خرسال‌ها و …

دوباره همان قصه را تعریف می‌کنی درباره‌ی کودکی‌ات، این‌که پنج ساله بودی و دوچرخه‌ی آبی‌ات را می‌راندی از کپنهاگ تا اسپرگائرده، و شب بود و برف وقتی رسیدی، پدربزرگ و مادربزرگ خیالشان راحت شد چون تمام روز، هیچ‌کس نمی‌دانست کجا هستی کجا غیب شده‌ای. کنار میز …

علف‌های هرزِ باغ را در نظر بگیر نه به درد کسی می‌خورند نه کسی آن‌ها را می‌خواهد اما همیشه سبز می‌شوند.

سنگ به سنگ آسمان را می‌جوید، خاک. گام به گام گیاهانِ من، به سمت خورشید قد می‌کشند. هنوز در سینه‌ام می‌تپد اخگر حیات. و در دلِ سنگ خنجرِ سنگ به عبث نشسته‌است. اگر تمام حیاتی تو، چرا قلب مرا می‌خواهی؟ اگر آتش بی‌پایانی، این ذغال سنگ …

بر نوک پیکان است دیگر قلب پرنده نامرئی. بر تیغه‌ی پاروست دیگر آب نامرئی. دور پوزه‌ی گوزن می‌لرزند دیگر امواج برکه نامرئی. بر لبان من‌اند دیگر لب‌های تو نامرئی.

قرن از پس قرن می‌جویمت نه ‌سنگی را بی‌آنکه جابجایش کنم رها می‌کنم، نه چشمان‌ام را در خط افق بی نظاره وا می‌گذارم. هرکجا صدای من است به گوش تو می‌رسد بی‌تخفیف، و گام‌های من همیشه در هزارتویی‌ست که از هزارتوی تو می‌گذرد. میلیون‌ها بامداد و …

یک روز از پشت میز تحریرم برمی‌خیزم و از کلمات فاصله می‌گیرم، از شما و از اشیا، یکی یکی. در دوردست کوهی خواهم دید به سویش می‌روم و کوه را پشت سر خواهم گذاشت. بعد به دنبال ابری می‌روم و ابر را پشت سر خواهم گذاشت. …

نیمه‌های ‌شب در نیویورک هنگام که از دریاهای رویا بیرون می‌آید آن زن این واژه را می‌شنود کز آبِ آبی بار گرفته‌است، انگار رویایی دیگر: آدریاتیک و بر شطرنجی از آهن و ماه کشتی‌ها را نظاره می‌کند.