خانه شاعران جهان | Persian Anthology of World Poetry خانه شاعران جهان | Persian Anthology of World Poetry

اگرچه همیشه مرا می‌فریبی عشق‌ من هماره در من حاضری، بی‌تردید! چون آبشار که آب -همیشه همان آب- مدام ترکش می‌کند ولی سقوط به‌جا می‌ماند هماره در همان مکان.

زندگی یک درخت می‌کشد و مرگ درختی دیگر. زندگی یک آشیانه می‌کشد و مرگ مشابه‌اش را. زندگی یک پرنده می‌کشد تا در آشیانه بنشیند و مرگ بی‌وقفه دست به کار می‌شود پرنده‌ای دیگر رسم می‌کند. دستی که هیچ نقشی نمی‌زند میان همه‌ی این نقاشی‌ها سرگردان است …

پسرکم، بشنو این سکوت را! سکوتی مواج سکوتی که در آن انعکاس‌ها و دره‌ها می‌لغزند و جبین بر خاک می‌نهند.

چه‌کسی می‌گوید که سکوت شاهدِ ناگفته‌هاست؟ کلمات غایب غایبند. پس حرف بزن به اندازه‌ی آن‌چه نمی‌توانی بگویی. چیزی نمی‌تواند ناگفته بماند: جز به خاطرِ خام‌دستی یا فرزانگی.

تو را دیدار می‌کنم یک‌روز. چنان که گل‌های شامگاهی، رازم خواهد شکفت و فواصل تمامی اشیا به جانت هجوم خواهند آورد. آن‌چه امروز به باور نمی‌گنجد چنان ساده خواهد بود که رویش ریشه‌ها در خاک. خواهم گشود دلم را و خود را در آن خواهی یافت …

لمس‌شده به هرآن‌چه که عشق است خود را به کنار تو کشیدم اندوهگین از هرآن‌چه که عشق است از تو گریختم. حیران عشق در سکون گوش به زنگ می‌مانم زخم خورده از عشق مشتاق لطافتم. شکست خورده از عشق بر دهان صادق شب، منکر عشق، به …

بسیاررنج برده‌ام از فرومایگی‌ات و اگر هنوز خود را نکشته‌ام تنها از آن‌روست که این حیات را خود به خویش نبخشیده‌ام و از آن‌رو که کسی را دوست می‌دارم چرا که خود را دوست می‌دارم. شاید بخندی ولی تنها عقابان به عقابان حمله می‌برند و بر …

بانوی بادبزن به دست از پل رودخانه‌ی سرد می‌گذرد. در رداهاشان، مردان پل بی‌نرده را نگاه می‌کنند. بانوی بادبزن به دست دامن‌فشان شوهر می‌خواهد. مردان با موطلایی‌هایی قدبلندِ زبان‌ سفید عروسی کرده‌اند. زنجره‌ها می‌خوانند در غرب از میان سبزه‌ها می‌گذرد زن. به پای گل‌ها آواز می‌خوانند …