شعرها

زخم زننده
مقاومت ناپذير
شگفت‌انگيز و پر راز و رمز است
آفرينش و
همه …

سپيده دمان
از پس شبى دراز
در جان خويش
آواز خروسى مى‌شنوم
از دوردست، …

پنجه درافكنده‌ايم
با دست‌هاى‌مان
به جاى رها شدن.

سنگين سنگين بر دوش مى‌كشيم
بار …

پس از سفرهاى بسيار و
عبور از فراز و فرود امواج اين درياى توفان‌خيز،…

چند بار اميد بستى و دام برنهادى
تا دستى يارى دهنده
كلامى مهرآميز
نوازشى…

مى‌خواهم آب شوم
در گستره‌ى افق
آن‌جا كه دريا به آخر مى‌رسد
و آسمان …

از بختيارى ماست
شايد
كه آنچه مى‌خواهيم
يا به دست نمى‌آيد
يا از دست …

گاه
آنچه ما را به حقيقت مى‌رساند
خود از آن عارى است
زيرا
تنها …

براى تو و خويش
چشمانى آرزو مى‌كنم
كه چراغ‌ها و نشانه‌ها را
در ظلمات‌مان…

دلتنگى‌هاى آدمى را
باد ترانه‌يى مى‌خواند،
رؤياهايش را
آسمان پُر ستاره ناديده مى‌گيرد،
و …

شگفتا، باغى در دل شعله‌زار
بر شيب ِ شفافى
كه گوزن بر آن مى‌آسايد.…

از آن‌جا كه ستون ِ پشت‌اش خميده است
ا زآن‌جا كه كارش از فرياد …

از نفس افتاده و از راه مانده
اسب من از كوهستان اگر
به زير …

راستى را كه به دورانى سخت ظلمانى عمر مى‌گذاريم

كلمات بى‌گناه
نابخردانه مى‌نمايد
پيشانى …

»- اى مرگ تسكين ناپذير! كامكارى‌هاى سه‌گانه‌ى مرا به من باز ده!
بر ساحل …

مرا آن توانايى هست كه هر دم شعرى بسرايم.
خلقان همه آواى مرا به …