شعرها

مجذوبِ بوی خونِ قاعده‌گیش
نرّه‌سگانِ مشتاق
پیِ ماچه‌سگی را می‌گیرند
انگار ملکه‌ای سیاه جسته‌اند.…

از پرندگانی که می‌خوانند
آنان که قارقار می‌کنند را ترجیح می‌دهم
کلاغ‌ها،
یا آن‌ها …

هر سکوتی شکنجه‌ام می‌دهد.
همیشه چیزی را از قلم می‌اندازد:
توطئه‌ی خیانتی را میان …

ماشین‌ها در جاده حرکت می‌کنند و
خطی از مورچه‌های عاشق
از خیابانِ درخت‌پوش می‌گذرد…

در بازار اسکله
ماهی‌ها
تویِ ویترین‌هایی عرضه می‌شوند
که انگشت‌ها دوره‌شان می‌کنند و
آب‌شش‌ها …

یکشنبه عصر
به گورستان قدیمی ماسیو باز می‌گردم،
به آن‌جا که مردگانم
هرگز از …

شیهه‌ی اسب کور
به گوشم رسید و
دل‌‌ام سنگین شد.
انسان‌ام و می‌پذیرم که …

به شاعران سفارش می‌کنم
کز فصول ترانه سر کنند:
در حلبی‌آبادهای برزیل
بهاری پیدا …

تو را که دوست می‌دارم
به برف اندیشه می‌کنم
برفی سفید چون نطفه‌ی وجود.…

وطن‌ام زبان پرتغالی نیست.
هیچ زبانی موطن‌ام نیست.
وطن‌ام خاک وسیع و مرطوبی‌ست
که …

هرگز به من نگفتی کجا می‌توانم خدا را پیدا کنم.
در پیش رویم؟ کنارم؟…

جهانی که هفت روزه خلق شد
آثار تعجیلِ خدا را با خود دارد.
چه …

هنوز زمزمه‌ی پاروها را در زبان می‌شنوم:
آب‌ را می‌بُرند
انگار زمین را شیار …

نگه خواهم داشت،
هرآن‌چه که بایدش نگاه داشت:
فریادی را از سر عشق
در …

برمی‌خیزی و زیبایی،
ناب
چنان روزی که آغاز می‌شود.
شرمِ آبی‌ در توست
که …

در این روزِ هُرم گرما،
چشم به راهِ برف‌ام.
همیشه در انتظارش بوده‌ام.
بچه …