شعرها

يخ آب مى‌شود
در روح من
در انديشه‌هايم
بهار
حضور تو است
بودن ِ …

شبنم و برگ‌ها يخ زده است و
آرزوهاى من نيز
ابرهاى برف‌زا بر آسمان …

من آموخته‌ام
به خود گوش فرا دهم
و صدايى بشنوم
كه با من مى‌گويد…

اگر مى‌خواهى نگهم دارى دوست من
از دستم مى‌دهى

اگر مى‌خواهى همراهيم كنى دوست …

چندان كه به شكوه درمى‌آييم
از سرماى پيرامون خويش
از ظلمت و
از كمبود …

توان ِ صبر كردن
براى رو در رويى با آنچه بايد روى دهد
براى …

بر آنچه دلخواه من است
حمله نمى‌برم
خود را به تمامى بر آن مى‌افكنم.…

بى‌اعتمادى
درى است،
خودستايى و بيم
چفت و بست ِ غرور است،
و تهيدستى…

حلقه‌هاى مداوم
پياپى
تا دوردست.
تصميم ِ درست ِ صادقانه.

با خود وفادار مى‌مانم …

پيش از آن كه به تنهايى خود پناه برم
از ديگران شكوه آغاز مى‌كنم…

به تو نگاه مى‌كنم
و مى‌دانم
تو تنها نيازمند ِ يكى نگاهى
تا به …

بسيار وقت‌ها
با يكديگر از غم و شادى ِ خويش سخن ساز مى‌كنيم

امّا …

در وجود هر كس
رازى بزرگ نهان است
داستانى
راهى
بيراهه‌يى

طرح افكندن اين …

جوياى راه خويش باش
از اين سان كه منم
در تكاپوى انسان شدن

در …

اين همه پيچ
اين همه گذر
اين همه چراغ
اين همه علامت!

و همچنان …

هر مرگ
اشارتى است
به حياتى ديگر.…