بایگانی نوشته‌های سیامک تقی زاده

از فراز سکوت مان
همانند ستاره ای رنجیده
که با نور آفتاب شسته شده …

گفته بودم
که آسمان
شنیده خواهد شد

به کشوری مملو
از سکوت خفقان و …

فردا شب
از این شهر خواهم رفت
به نهرها سفری خواهم داشت
آب ها …

تابستان
چنان بود
که گویی در آسمان
نشسته بودیم
بوسیدن تو
چیزی شبیه
بوسیدن …

شراب ، دنبال شب اش می گردد
درد ، دنبال دانه ای انگور
و …

هوایَ م داشت
رفته رفته
خراب تر می شد

و اشک ،
در چَشمانَ …

میان من و تنهایی ام
ابتدا
دستان تو بود
سپس درب ها تا به …

تو عشق بودی
این را
از بوی تن ات فهمیدم
شاید هم خیلی دیر…

از دور تو را
دوست دارم
از دور..

بی آنکه عطر تو را حس …

هربار که
هوای رفتن به سرم می زند
می روم
در گوشه ای
تنها …

مرا دوست بدار !
به سان
گذر از یک سمت خیابان
به سمتی دیگر؛…

در ایستگاه
سه نفر
ایستاده اند

مرد
زن
و کودک

دستان مرد
در جیب …

استانبول
در میان انبوهی روز
هنوز پر از هیاهوست

کبوتران
سکوتی از خورشید را…

اگر تو نخواهی

هرگز آغازی نخواهد بود

و این داستان ناقص خواهد ماند

بعد …

معمای بخت را
با چند برگی که
داشت از درخت می افتاد
در گوشه …

نیامدید
و من همیشه در انتظار ماندم
با تمام آن چیزها
که رفته رفته…