بایگانی نوشته‌های امیلی دیکنسون

خودم را در میان گل‌هایم پنهان می‌کنم،
همین‌که بر سینه‌ی تو لختی دست می‌کشم،…

ادامه‌ی مطلب

ساعتی انتظار کشیدن ــ طولانی است ــ
اگر ورای آن، تنها عشق در میان …

ادامه‌ی مطلب

من هیچ‌کسم! تو کیستی؟
تو هم آیا ــ هیچ‌کس ــ هستی؟
پس ما جفت …

ادامه‌ی مطلب

امیدی بزرگ فرو ریخت
تو صدایی نشنیدی
ویرانه‌ها در درون بود
آه از خرابه‌ی …

ادامه‌ی مطلب

زنبور! چشم‌به‌راه توام
دیروز بود به دوستی
می‌دادم این خبر
که «دگر رسیده وقت …

ادامه‌ی مطلب

اکنون برایت می‌گویم خورشید چگونه طلوع کرد
در هر دم تاری ابریشمین
برج‌ها در …

ادامه‌ی مطلب

دور از دسترس صبح
و دور از دسترس ظهر
ایمن در حجره‌های مرمرینشان خفته‌اند…

ادامه‌ی مطلب

آسمان‌ها نمی‌توانند رازشان را نگه دارند
به تپه‌ها می‌گویند
و تپه‌ها به باغ‌ها
و …

ادامه‌ی مطلب

قلب! ما او را فراموش می کنیم
تو و من، امشب!
تو باید حرارتش …

ادامه‌ی مطلب

اگر بتوانم قلبی را از شکستن باز دارم بیهوده نزیسته‌ام اگر بتوانم دردی را…

ادامه‌ی مطلب

«امید»، چیزی است پردار-
که بر سر روح می‌نشیند-
و نغمه‌ای بی‌کلام می‌خواند-
و …

ادامه‌ی مطلب

اگر در پاییز می آمدی،
تابستان را جارو می کردم
با نیمی خنده، نیمی …

ادامه‌ی مطلب

«من هيچ‌کس‌ام، تو کی هستی؟  تو هم هيچ‌کس‌ای؟  پس يه جفت از ما هس، …

ادامه‌ی مطلب