خانه شاعران جهان | Persian Anthology of World Poetry خانه شاعران جهان | Persian Anthology of World Poetry

آسمان‌ها نمی‌توانند رازشان را نگه دارند به تپه‌ها می‌گویند و تپه‌ها به باغ‌ها و باغ‌ها به نرگس‌ها پرنده‌ای که گذارش از آن طرف می‌افتد همه را آهسته می‌شنود اگر پرنده‌ی کوچک را رشوه‌ای دهم کسی چه می‌داند شاید بگوید اما چنین نمی‌کنم ندانستن نیکوتر است اگر …

در شب اعدام یکی مرا با پزشکِ قانونی اشتباه گرفت گفتم «خبرنگارم… مطبوعاتی هستم» اما نفهمید و مرا به اتاقی اشتباه برد رییس زندان به پیشوازم آمد، «آمدید پدر روحانی؟» گفتم «مطبوعاتی هستم» گفت «البته، کشیش مطبوعاتی» و از پله‌ها پایین رفت و مرا به دنبال …

شکوه مردم مترو در آن غروب شنبه، وقتی به‌رغم شتاب زمان در را برای جامانده‌ها نگه می‌دارند، و پسرمدرسه‌ای‌های محله‌ی کویینز، نرغول‌های نیرومند و سرخوش لاف‌زنان و لطیفه‌گویان شاد از ساعت‌های در پیش، و آن سه دختر کارمند با زیبایی‌های غریب؛ آن دختر هندی‌تبار تیره‌رنگ و …

بیرون از اینجا آزادی نیست اما می‌گرید آزادی هرگاه صدای قهقهه کلیدها را در قفل‌ها می‌شنود فرج بیرق‌دار، شاعر مبارز سوری آینه های غیاب [شعرهای زندان]، قطعه ۹

بودا در مهتاب پشه نیش می‌زند از سوراخ پیراهنم از هایکوهای جک کرواک

شب آمده، بس تاریک برای خواندن یک صفحه بسیار سرد از هایکوهای جک کرواک

پرنده نانم را نادیده می‌گیرد میان علف‌ها را دزدکی می‌کاود از هایکوهای جک کرواک

مست مثل جغدی هوهوکشان که می‌نویسد نامه با توفان ‌ از هایکوهای جک کرواک