هیجان ِ مُرده

نگاه های متفکرانه شباهنگام
و سپس
شهرهای ساحلی
که در بامدادان بی خواب
از آن ها گذر کرده ای!
خنکای شور ِموج های دریا
که قبل از بیداری
بر تن ات می نشیند،
حتی رویاهایی بزرگ که می پنداریم
جایی ما را به انتظار می کشند
انگار دیگر، هیجانی را در کسی
زنده نمی کنند

مدت هاست که دیگر
آن شوق رفتن هم در من به زوال رفته ست
حتی دلم شادمانی های گذشته اش را
بی نشانه دنبال می کند
و آوازهای درونش
تمام طول سفر
به یغما رفته اند

اکنون که
غوغای ساده ی روزمرگی

سکوت ِ روحم را احاطه کرده ست،
حیاتی به وسعت کلماتی که
پنهان شان کرده ام
و چند کتاب که قبل از مرگ
خوانده و یا خواهم نوشت
برایم باقی مانده ست