بایگانی نوشته‌های ائه‌وا لیسا ماننر

خیال کردم نامه‌ای‌است
افتاده بر رواق،
پرتو ماه بود
فقط.
برداشتم از کف اتاق…

چیزی نمی‌دانم از هستی اشیا،
کیفیتشان را اما می‌شناسم.
هستی‌ات را می‌شناسم و
کیفیت‌ات …

عریانند درختان،
پاییز
اسب‌های مه‌ را به رود می‌رساند.

آن دورها،
در دوردست،
سگ‌ها …

به نور چراغ می‌گشایم
کتابی عتیق را
آغشته‌ی بوی علف، بوی کپک.

ورق می‌زنم …

وقتی می‌خوانم،‌ دیگری به جایم فکر می‌کند
وقتی می‌نویسم، دستم برایم فکر می‌کند.

به …

و حالا یخ بینداز در موسیقی‌ات. من به ریاضیات رو می‌‌کنم. یخ بینداز در …

حقیقت داشت آیا؟
یا توهم دلی بود آن نور سرد؟
این‌جا بودم؟
کجا؟
مرده …

صبح به چمنزار درآمد،
اسب‌ها از مه به دنیا می‌آمدند.
چه خاموش بودند!
یکی …

بیرون خانه بر پلکان
قدم‌ها
به آب و تاب در گذرند
بیایید،
بروید
قدم‌هایی …

دود حزن اگر برخیزد،
زمین بدان کفن‌ می‌شود.
هنوز آتشی به دل دارد این …

اتاقم با رایحه‌ی جنگلی‌اش
سرخ می‌شود
زودتر و زودتر،
و خورشید غروب می‌کند.
قلب …

چه پراکنده شدند خانه‌ها
چه ژرف‌تر گرداب و
چه سیاه‌تر،
آب.
به زودی در …

باران، گوش‌ خفتگان را می‌گشاید
می‌گشاید سایه‌ها را برای عابران،
شنوایی‌ات را، تفرج درونی‌ات …