شاعر کلمهی بنیادی را بیان میکند و هستنده از طریق این نامگذاری آنگونه که هست معرفی میشود. بنابراین هستنده همچون هستنده شناخته میشود. شعر بنای هستی از طریق کلمه است.
هیدگر | تفسیر شعر هولدرلین
اگر اشیا همین بودی که پیداست
کلام مصطفا کی آمدی راست
که با حق سرور دین گفت: «الهی
به من بنمای اشیا را کما هی»
عطار
در این دنیای پوچی و انقلاب، تخریب و بازآفرینی ارزشها که فرد همزمان حس میکند به نهایتها فروکاسته شده و به خویش نزدیک شده است،
کسانی هستند که نگاه به فرد (انسان) را آغازیدهاند، آنان که از مخمصهاش باخبرند، کسانی که حس خویش را درباره او شرح و تفسیر کردهاند (فیلسوفان: سارتر، کامو، نیچه و چند شاعر و هنرمند: میشو، شار، جیاکومتتی):
کسانی که به همسرایی فریاد میزنند: بیایید به اشیا بازگردیم (هوسرل) یا به زمین بازگردیم (نیچه).
و سپس کسانی که واقعاً در جهان غوطه میزنند، در طبیعت، در زمین: و اولین ایشان، خود ِ من.
پاریس ۲ اوت ۱۹۵۱