کلمات من

کلمات من


شبیه کلماتی هستی
که دوست شان می دارم
شبیه خشم
که روزگاری در کوچه پس کوچه ها
نمایان می شد

و یا امید
که شب و روز
گم اش می کردیم
همان که شاخه ی زیتون را
سبز نگه می داشت

و یا شبیه عشق
که روی دریاها
شناور بود

شبیه جنگ
که ته دلم را قرص
و موهایم را تیره نگه می داشت
جنگی که صخره ها را نیز
نرم می کرد

درباره‌ی سیامک تقی‌زاده

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.