صورت ات

صورت ات
شبیه روزهای اول
جمهوریت بود

برخاستم و آشفته
به هر سمتی سرک کشیدم

شعر خواندم
آن قدر که به سن شعر رسیدم

نفس هایت!
مملو از
عطر میخک و صمغ بود
گرمی اش را روی تنم
حس می کردم

کهنه می شدم
از بین می رفتم
و تنها زیبایی تو بود
که باقی می ماند