آینه

آینه


در خوابگاهِ شباهت‌ها
برگ‌ها
اندیشه‌های خویش را دارند
سنگ‌ها
می‌شناسند هیاهوی طلایی زنبورها را
روز
صمیمانه به نومیدی و گوش‌هایشان آویزان است
طبیعت
می‌رقصد برای سطحِ شفافِ زمان
گیاه
پای برهنه‌اش را در زمین فرو کرده، پیش می‌رود
اما تو هرگز نخواهی شنید ناله‌ی خستگی‌اش را

درباره‌ی سارا سمیعی

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.