فخر کون را برای ستارهی
بلاهت که بدان روشنی میبخشد.
برای تنهايی آرام سنگشدهاش
بسی رام و مفيد.
فخر کون را که شاعر را از ميان جهان بدوش میکشد
گوش درازش را میخلد
پيش از هر سطر شعر
هرچه باشد موسيقیاش.
فخر کون را، فخر جعبهی پروانههايش را
که در آن دم خدا و انسان را انبار میکند
و هرگز شکايتی ندارد.
خدا و انسان
اثری از : ایگنیو مونتخو محسن عمادی