بهترین آواز، آوازیاست که صدایی ندارد
ولی شکوهمندانه به رویا درآمدهاست.
خوشترین مشروب،
پیشکشیاست، کف به لبِ پیاله آورده
که هرگز تمامی ندارد.
بهترین واژه، واژهای است بر زبان نیامده،
پیشگوییشده تنها،
به ترس و لرز.
و شادمانی،
درخشانتر بهچشم میآید آنرا
که به رویا، تو،
در دوردستان
کاویدهای زرق و برقاش را.
چرا که آوازهای ممنوع
هرگز از صدا نمیافتند.
و مشروب ننوشیده
نشئهی نوشاش
هرگز به آخر نمیرسد.
در حوالی واژّهی عشق که کسیش نمیشنود
در حوالی شادمانی که کسیش چیره نمیشود
در زیبایی ابدی که هرگز نمیمیرد،
هالهی کاملِ رویا میچرخد.