با خونسردی، با چهرهای بی تفاوت
خوشامد میگویم بعد از ظهرها را، سپیدهدمها را.
درختی هستم که خواهم ایستاد و چشم خواهم دوخت
هم طوفان را، هم آسمان نیلی را.
خواهم گفت که زندگی تابوتیست
که اندرونش شادی و غم مردم میمیرند.
اثری از : کامیار محسنین کوستاس کاریوتاکیس
با خونسردی، با چهرهای بی تفاوت
خوشامد میگویم بعد از ظهرها را، سپیدهدمها را.
درختی هستم که خواهم ایستاد و چشم خواهم دوخت
هم طوفان را، هم آسمان نیلی را.
خواهم گفت که زندگی تابوتیست
که اندرونش شادی و غم مردم میمیرند.