دریای صبحگاهی

دریای صبحگاهی


بگذار اینجا توقف کنم. بگذار من هم کمی طبیعت را تماشا کنم.

آبی درخشان دریای صبحگاهی، آسمان بدون ابر،

ساحل زرد، همه دوست داشتنی،

غرقه در نور

بگذار اینجا بایستم. و بگذار وانمود کنم این همه را می بینم

(به واقع دیدم برای لحظه ای، اول که ایستادم)

به جای اینکه در اینجا هم خیال پردازی هایم را ببینم،

خاطراتم را، آن تصاویر پر از هوی و هوس را.

1915

درباره‌ی کامیار محسنین

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.