صداها

صداها


صداهایی که می خواستیمشان، دوست داشتیمشان،

از آن کسانی که مرده اند، یا کسانی که

.چون مردگان از دست دادیمشان

:گاهی با ما سخن می گویند در رویاهایمان

.گاهی غرق در فکر، طنین می یابند در ذهنمان

و، با آوایشان، لحظه ای بر می گردیم

به آوایی از نخستین شعر زندگیمان

.بسان موسیقی دوری که در شب محو می شود

 

1904

درباره‌ی کامیار محسنین

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.