آوازی در پایان

گوش کن: از هِندِله کوچک سخن می گویم.

دیروز نزد من آمد

و بیست و چهار سالش شده بود.

با شکوه همچون شولمیت *.

کتی از پوست سنجاب به تن داشت

و کلاه کوچک زیبایی به سر

و دور گردنش، دستمالی بسته بود

به رنگ دودی روشن.

هندله، چقدر اینها به تو می آید!

من فکر می کردم تو مرده ای

و اکنون تو چه زیبا و بزرگ شده ای.

چقدر خوشحالم که باز آمده ای!

چقدر در اشتباهی، دوست من!

من بیست سال است که مرده ام،

و تو نیک می دانی.

اینک تنها به دیدار تو آمده ام.

*شولمیت: لقب عروس محبوبه ٔ سلیمان است . لفظ عبرانی آن هشولیمیت است که آن را زن شولمیة ترجمه کرده اند – قاموس کتاب مقدس  / لغتنامه دهخدا