خانه شاعران جهان | Persian Anthology of World Poetry خانه شاعران جهان | Persian Anthology of World Poetry 
شب است که مهجور است
از نوک کوه تا به دریا.
من اما؛
من که به جنبش وا می دارم تو را؛
نیستم تنها!
آسمان است که مهجور است
چون ماه فرو می افتد به دریا.
من اما؛
من که در بر می گیرم تو را؛
نیستم تنها!
جهان است که مهجور است؛
و هر جسمانیت که در آن می بینی
چه غم افزا.
من اما؛
من که در آغوش می گیرم تو را؛
نیستم تنها!
