سالگرد

سالگرد


ما به پیش می رویم

نه می خوابیم، نه بیدار می شویم

به میعادگاه می شتابیم

غافل از آنکه از پیش آنجاییم.

آن ندا هنوز به گوش نرسیده

آن منادی هنوز

چهره خویش را نشان نداده است

اما شاید همین باشد –

آه، ای عشق من –

ارمغانی از آن چهرة ازلیِ عاری از احساس

و آن قلمروِ عاری از شکل!

درباره‌ی کامیار محسنین

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.