آناکرئون، زاده‌ی تئوس

آناکرئون [۴۸۸-۵۸۲ قبل از میلاد] از معروف‌ترین شاعران شعر غنایی Lyric یوانان باستان. زاده شده در تئوس Teos آسیای صغیر، قرن ششم قبل از میلاد و در دورانی که تمدن ایونی به سستی و انحطاط گرائیده بود. فاتحان پارسی وی را به تبعید مجبور ساختند. در ساموس و در دربار پولوکراتس جبار موسیقی نواخت و شعر خواند و پس از سقوط وی به آتن رفت و خاندان پریکلس حضورش را گرامی داشتند.
بیش از آن که شاعری درباری باشد شاعر عشق و شراب شناخته شد با ذوقی لطیف و ساده و بی آرایه‌های پیچیده که اندیشه‌اش را به سهولت بیان می‌کند [سهل و ممتنع!]. «هر کس اندکی یونانی خوانده باشد می‌تواند از اشعار وی لذت ببرد». وی از اولین شاعرانی است که به پی‌ریزی اشعار موسوم به اسکولیا Skolia همت گماشته است. شعرهایی که به صورت تک‌آوایی یا همخوانی پس از مجالس اشرافی شام و ناهار خوانده می‌شد.
وزن آناکرئونی [تروکائیک چهارهجایی] از ابداعات اوست که در این وزن جز چند پاره شعر موسوم به آناکرئونتا Anacreontea از وی به جای نمانده است. این وزن شعر در دوران پس از وی بسیار مورد اقبال واقع شد و حتا قرن‌ها بعد مسیحیان برای تصنیف سرودهای مذهبی از چنین وزنی استفاده کردند.
آناکرئون تأثیر به‌سزایی بر شاعران عصر رنسانس شعر انگلیسی به خصوص هریک [Herrick] و بن جانسون [Ben Jonson] داشت.