بایگانی نوشته‌های ساتو سال‌مینیت‌تی

چمن، باران به رویا می‌بیند و
درخت، باد.
تنها در طلسم هزارتویمان
بر تور …

صورتش به زلالی آب است و
رد آسمان بر خنده‌هایش
شاهراه دندانش را می‌پیمایم…

چمن، باران به رویا می‌بیند و
درخت، باد.
تنها در طلسم هزارتویمان
بر تور …

می‌آزاردم مژه‌های بلندش،
هراسانم می‌کند آزادی‌اش به رویاهایش.
می‌خواستم بمکم کیرش را
و گریه‌کنم…

چه خواهی کرد
بی‌عینک و عکس و انعکاس؟
قلم به دستِ که خواهی داد …